Opa Paddepik brengt een bezoekje aan het kerkhof. Hij is erg verdrietig, want een goede vriend van hem is pas overleden. Ineens ziet hij de bloedmooie 19-jarige Eliska. Eliska is op het kerkhof om bloemen bij het graf van haar oma te leggen. "Kan ik u helpen mijnheer?", vraagt ze verlegen. "Ja hoor meisje, weet jij misschien een bankje waar ik een beetje op adem kan komen?" Eliska brengt opa Harry naar een afgelegen hoekje. "Gaat u hier maar zitten!", zegt ze terwijl ze behendig opa's gulp openritst. "Ik weet wel wat om u te troosten hoor?, gniffelt ze terwijl ze zijn oude, maar harde lul tevoorschijn trekt. Prompt begint opa weer een beetje te lachen...